Dina hiji peuting Si Kabayan diajak ngala roay ku mitohana. Isukna, isuk-isuk bral ka haruma, rada jauh ti lemburna. Di jalan taya nu ngomong sakemék-kemék acan, sumawonna Si Kabayan da puguh tunduheun kénéh. Tuman héés nepi ka beurang, ari ieu isuk kénéh geus digugubrag dititah hudang.

“Teu kaharti ku mitoha,” ceuk dina pikirna, Sakitu geus kolot na aya kadedemes-kadedemes teuing kana dunya téh. Na keur naon dunya ari lain keur nyenangkeun awak? Ari ieu kalah jadi hukuman. Keun sia geura engké…”

Barang nepi ka huma pék ngala roay. Mitohana pohara getolna. Ari Si Kabayan mah meueus-meueus randeg, meueus-meueus janteng, teu kaur beubeunangan balas ngahuleng jeung ngarahuh bawaning sangeuk digawé. Siga-sigana mah rada mumuleun Si Kabayan téh.

Luak-lieuk, béh karérét karung wadah roay. Jol aya ingetan pikasenangeun. Gelenyu Si Kabayan imut.

“Mitoha! Mitoha!”

“Heuy!”

“Kula rék ka cai heula ieu mules beuteung. Bisi rada lila, dagoan nya! Ati-ati mun mitoha ninggalkeun!”

“Heug! Ulah lila teuing baé.”

“Kumaha engké wé, da kasakit mah ari datang kawas kilat, ari undur kundang iteuk.”

Bari ngomong téh mitohana tonggoy baé ngalaan roay teu luak-lieuk. Si Kabayan sup asup kana karung wadah roay. Awakna dipurungkutkeun bari ngareumpeukkan manéh ku roay nepi ka teu katémbong.

Barang bro mitohana ngabrukkeun roay kana karung, dideuleu karung geus metung, ret ku manéhna dicakupkeun dipocong ditalian, dijungjung-jungjung. “Duh beurat naker,” omongna. Geus kitu gék diuk ngadagoan Si Kabayan.

Si Kabayan didagoan téh ambleng baé, sedeng poé geus reup-reupan. “Naha Si Kabayan bet ambleng baé?” ceuk mitohana ngomong sorangan. “Moal salah meureun terus balik da gering. Éta mah Si Kabayan, naha aya mangkeluk. Benerna mah bébéja heula ka kolot, rék balik téh. Ieu mah léos baé. Aya jelema.”

Rigidig karung roay dipanggul. Édas beurat naker,” omongna. “didedet teuing, ieu mani teuas kieu. Bari dirampa-rampa karungna.

Barang datang ka imah, sok diteundeun di dapur dina raranjangan. Tuluy dibuka beungkeutan karung téh ku mitoha awéwé, bari ngomong, “Euleuh cukul pelak roay urang téh nya, mani sakieu lobana.”

“Hih, tacan kaala kabéh éta gé, da kaburu pinuh, karungna leutik teuing,” jawab mitoha lalaki, “Kakara gé saparona meureun. Bari étaeun, manéhna, teu ngadéngé Si Kabayan, kumaha geringna?”

“Baruk gering? Teu nyaho kaula mah. Panyana jeung andika ka huma.”

“Puguh baé tadi isuk, tapi ti dituna balik ti heula, nyeri beuteung.”

“Aéh-aéh, kutan! Cik manéhna ieu bantuan ngudulkeun roay, bet beurat naker.”

Ana bro téh diudulkeun ku duaan, burulu roay bijil sabagian da sereg dina liang karung. Ku sabab mereketengteng karungna dihantem digeujleug-geujleug, na…ana boréngkal téh Si Kabayan ragrag kana raranjangan morongkol. Mitoha awéwé ngajerit bawaning ku reuwas. Mitoha lalaki ngejat mundur ka tukang awahing ku kagét.

Si Kabayan, “Hé, hé, hé, da capé!” Bari balaham-béléhém.

“Si Bedul téh geuning Si Kabayan,” ceuk mitoha awéwé.

“Da capé, mitoha! Jeung ieuh, ku ngeunah dipunggu ku mitoha téh.”

“Aya adat-adatan, na sia kitu peta ka kolot téh!” ceuk mitoha awéwé. Ari mitoha lalaki léos baé ka imah. Haténa ngunek-ngunek ambek, hayang males.

“Isuk mah anggeuskeun ngala roay téh jeung Bapa, Kabayan! Sing bener ulah goréng polah kitu ka kolot pamali deuleu matak doraka,” ceuk mitoha awéwé.

“Heug, moal mitoha.”

Isukna bral Si Kabayan jeung mitoha lalaki ka huma deui. Datang-datang rétop metikan roay, garetol naker. Mitohana rét deui rét deui ngarérét ku juru panon ka Si Kabayan. Si Kabayan tonggoy baé ngalaan roay. Sigana mah inget kana papatah mitoha awéwé, éstuning junun ayeuna mah kana gawéna téh.

Nempo Si Kabayan jongjon digawé, kuliwed les baé mitohana téh. Si Kabayan mah terus baé ngalaan roay nepi ka karungna téa pinuh pisan. Ret dipangrodkeun liang karung téh. Reketek ditalian.

“Na kamana mitoha bet euweuh? Moal salah ninggalkeu meureun, keuheuleun kénéh urut kamari. Kajeun ah! Aing gé rék balik. Rék digusur baé ieu karung téh, da teu kabawa dipanggul mah,” bari ngomong kitu, bluk karung téh digulingkeun. Durugdug digusur.

“Kabayan! Kabayan!” Ceuk sora jero karung. “Ieu aing, mitoha sia ulah digusur!”

Reg Si Kabayan eureun, “Ah puguh roay, roay!” Bari gaplok dipeupeuh karung téh. Durugdug deui digusur.

“Kabayan! Bapa deuleu ieu, lain roay!”

Roay! Roay!” Bari terus digusur.

Barang datang ka dapur, gebrug ditinggangkeun kana rarangjangan, “Ek!” Sora jelema nu titeundeut.

“Tah mitoha awéwé, roay sakarung!” Bari léos manéhna mah indit ka cai.

Barang diudulkeun eusina, gurubug salakina ragrag bari gegerungan. Awakna daronglak raraheut urut digugusur anu sakitu jauhna. Pamajikanan teu kira-kira kagéteunana Tuluy diubaran ku cilebu. Meunang dua poé mitoha lalaki teu bisa hudang-hudang acan.

Kacaturkeun di nagara Pasir Batang, Prabu Tapa Ageung ti prameswari Niti Suwari kagungan putra tujuh, istri wungkul. Nu kahiji kakasihna Purbararang, nu kadua Purbaéndah, nu katilu Purbadéwata, nu kaopat Purbakanca, nu kalima Purbamanik, nu kagenep Purbaleuwih, nu katujuh Purbasari. Ngaraos parantos sepuh, Prabu Tapa Ageung ngersakeun badé tatapa di leuweung. Nu dicadangkeun ngagentos ngeuyeuk dayeuh ngolah nagara téh Purbasari lain Purbararang, putra cikalna.

Prabu Tapa Ageung     : Anaking, Bapa téh geus ngarasa kolot, kulantaran kitu Bapa rék   tatapa di leuweung. Tuluy gaganti Bapa téh anu ngolah ieu nagara nyaéta Purbasari.

            Purbararang            : Tapi Pa? Naha lain abdi anu ngagentos Bapa téh? Lain abdi téh    budak anu pangkolotna?

Prabu Tapa Ageung   : Bapa milih Purbasari kusabab Purbasari téh bangun pisabareun, pibageureun, leuwih ti nu séjén. Kusabab kitu Bapa leuwih percaya ka Purbasari dina ngolah ieu nagara. Pokona mah ieu kaputusan geus mutlak jeung teu bisa dirobah deui

Tuluy Prabu Tapa Ageung indit tatapa ka leuweung.

Purbasari                : Teu bisa kitu! Kuring teu narima! Kuring salaku budak cikal ngarasa dihina jeung asa ditincak hulu ku adi bungsu sorangan. Pokona kuring nu bakal ngolah ieu nagara. Purbasari, manéh indit…!!!

Purbasari diusir ti Karaton jeung dipiceun ka Gunung Cupu.

Kacaturkeun di Kahyangan, Guruminda putra déwata cikalna, titisan Gurian Tunggal ngimpén gaduh garwa anu sarupa jeung Sunan Ambu.

Guruminda              : Ambu, abdi bieu ngimpén gaduh garwa anu sarupa jeung Ambu.

Sunan Ambu            : Jung geura téangan pijodoeun hidep anu sarupa jeung Ambu. Tapi ulah  torojongan, anggo heula ieu raksukan… Lutung…!!!

Janggelek Guruminda rupa jadi lutung katelah Lutung Kasarung.

          Kocap deui di nagara Pasir Batang… Niti Suwari ngersakeun haying tuang daging lutung. Tuluy nitah Aki Panyumpit pikeun néangan lutung ka leuweung.

Niti Su  wari               : Léngsér! Kuring téh haying dahar daging lutung.

Aki Panyumpit            : Mangga juragan.

Di leuweung…

Aki Panyumpit          : Ka mana nya lutung téh? Meni ka sepi euweuh sasatoan pisan ieu leuwung téh?

Aki Panyumpit geus pegat pangharepan. Barang rék muang, dina  tangkal peundeuy bet kabeneran manggih lutung keur guguntayangan. Barang rék disumpit, lutung téh nyoara.

Guruminda             : Eh, Aki bet kaniaya. Ulah disumpit! Kuring téh rék ngaku bapa pulung ka Aki. Hayang betah di dunya, hayang nyaho nu ngaranna karaton.

Aki Panyumpit          : Ih bisa ngomong lutung téh! Heg atuh ari kitu mah, sok geura turun!

Lutung Kasarung dibawa ka Karaton. Tapi barang rék dipeuncit, taya pakarang anu teurak, teu bias dirogahala.

Niti Suwari               : Aya naon Léngsér, asa rariweuh katingalina!

Aki Panyumpit          : Ieu lutung meni ka hésé dipeuncitna, na kumaha atuh ieu téh Juragan?

Niti Suwari               : Pasrahkeun wé ka anak kami, sugan butuh keur pibujangeun.

Eta lutung téh dipasrahkeun ka Purbararang. Purbararang keur ngagembrong ninun barang Lutung Kasarung nyampeurkeun. Tuluy koloprak téh taropong Purbararang murag ka kolong Balé.

Purbararang            : Cing lutung, pangnyokotkeun taropoong di kolong Balé!

Tuluy éta taropong téh dicokot. Ari béréwék téh dibebekeun jadi lima, sor disodorkeun ka Purbararang.

Purbararang            : Jurig lutung! Taropong Aing sabogoh-bogoh dibebekeun! Léngsér!   Teu sudi Kuring mah, anteurkeun Si Lutung ka Purbasari di leuweung!

Tuluy Lutung dianteurkeun ku Aki Panyumpit ka Purbasari di leuweung.

Aki Panyumpit          : Neng, ieu lutung pamasihan Purbararang kanggo pibujangeun

Purbasari                : Eh, Léngsér, geuning si Tétéh téh aya kénéh adilna, sanajan lutung ogé teu kunanaon, tamba keueung di leuweung. Hatur nuhun béjakeun ka si Tétéh.

Aki Panyumpit          : Mangga Néng.

Caturkeun di sisi leuweung, Purbasari ngagolér dina palupuh sabebek, di hateup welit sajalon. Lutung Kasarung ngangres ninggal kaayaan putri anu sangsara.

Guruminda              : Deudeuh teuing Putri téh nalangsa pisan. Kuring rék neneda ka Sunan Ambu, neda sapaat para Bujangga, niat misalin meungpeung Purbasari saré kénéh.

Raksukan digedogkeun, bray baranang siga béntang, kakasépan Guruminda kahiangan, Panejanan tinekanan, sajiadna katurutan. Jleg ngajenggleg karatonna leuwih agréng ti nagara. Tempas saré Purbasari jadi kasur tujuh tumpang, disimbut sutra Banggala, disumpal ku benang emas. Janggelek Guruminda jadi lutung deui..

Purbasari                : Ya Allah, naha jadi karaton ano agréng leuweung téh? Alhamdulillah ieu kanikmatan téh meni ka ajaib.

Kabeungharan jeung kamulyaan Purbasari di gunung kasampir-sampir ka nagara Pasir Batang. Purbararang tambah sirik. Rupa-rupa akal dikotéktak, sangkan aya alesan keur ngarah Purbasari.

Purbararang            : Awas manéh Purbasari! Urang bakal ngancurkeun sagalana!

Rupa-rupa ékol Purbararang, antukna PUrbasari diajak pangeunah-ngeunah olahan, paloba-loba samping, pageulis-geulis rupa. Tapi rahayat jeung jaksa mutus teu weléh Purbasari nu unggul.

Tungtungna Purbararang ngajak pakasép-kasép beubeureuh. Sakasép-kasépna lutung moal ngéléhkeun sagoréng-goréngnana manusa.

Purbararang            : Purbasari, ayeuna manéh bakal éléh kusabab beubeureuh kuring mah manusa ari manéh mah beubeureuhna ngan lutung!

Purbasari ngan bisa cicing rumasa éléh, tenggekna kari saketokeung di teukteuk. Tuluy Lutung Kasarung ngagedogkeun raksukanana, baranyay hurung janggelek jadi Guruminda deui.

Purbararang            : Indrajaya, paéhan éta lutung jadi-jadian, beubeureuh si Purbasari!

Indrajaya ngamuk, tapi teu bisa majar kumaha, kaungkulan kadigjayaanna.

Indrajaya                : Ku Aing paéhan sia!

Dina ahirna, Purbasari ngadeg Ratu di nagara Pasir Batang jadi prameswari Guruminda. Ari Purbararang jadi pangangon. Indrajaya dihukum jadi pangarit. Nagara Pasir Batang jadi maju dina pamaréntahan Purbasri jeung Guruminda.

kabayan

al kisah

Alkisah, di hiji karajaan hiduplah sapasang raja sarta ratu. maranéhanana miboga saurang putri anu ngaranna Putri Sumberella sabot pesta ulangtahun putri anu ka 14 keur diayakeun , Awéwé jahat anu jahat nan telenges ogé datang pikeun membalaskan dendamnya ka raja sarta ratu. tétéla anu jadi sasarannya ayeuna nyaéta putrinya. manéhna ngerem putri di hiji panjara anu disebut panjara iblis , konon cenah sing saha anu asup ka panjara éta , manéhna moal kungsi kaluar deui kajaba manéhna manggihan konci anu bertabur berlian pikeun muka panjara éta. nepi ka ayeuna euweuh satupun jelema anu bisa manggihan konci éta. raja sarta ratu pohara hanjelu sarta pegat asa. Digigireun / sabeulah éta , jelema anu jadi patih raja éta sabenerna nyaéta anak buah nini sihir anu nyamur.
Hiji poé , datanglah 2 jelema laki2 sarta saurang wanoja Ksatria ka hareupeun raja. maranéhanana jangji pikeun néangan konci berlian éta sarta ngaluarkeun putri ti panjara iblis éta. maranéhanana kebingungan di mana lokasi konci berlian éta aya. pamustunganana maranéhanana manggihan titik caang , maranéhanana manggihan buku kuna anu dijerona ngeusi peta di mana konci éta aya. nurutkeun peta éta konci éta aya di leuweung kalimantan. maranéhanana kudu menyebrangi sagara , naék turun gunung sarta asup kaluar leuweung pikeun nepi ka ka lokasi éta. digigireun / sabeulah éta Awéwé jahat anu jahat nan telenges éta terus mengawasi unggut gerik maranéhanana. Awéwé jahat éta terus menghadang maranéhanana kalayan mecenghulkeun monster2 ahéng. tapi monster2 éta terus diéléhkeun ku tilu Ksatria éta nepi ka pamustunganana Awéwé jahat sarta anak buahna langsung turun leungeun sarta nyanghareupan langsung 3 Ksatria éta. tapi Awéwé jahat reujeung anak buahna éta éléh sarta pamustunganana 3 Ksatria éta junun meunangkeun konci na sarta langsung indit ka panjara iblis sarta muka panjara éta kalayan konci berlian. putri leupas sarta balik babarengan sarua 3 Ksatria nuju ka karaton. raja sarta ratu pohara bagja. sarta 3 Ksatria éta dinobatkan jadi pahlawan karajaan. sarta salah sahiji ti kasatria éta nikah ka Putri Sumberella.

Naskah Drama:
Alkisah , di hiji karajaan anu ngaranna karajaan Garut ngoréjat Garut berprestasi. hiduplah saurang raja anu ngaranna raja Abrorah sarta ratu nyai roro wetan. maranéhanana miboga saurang putri anu ngaranna putri sumberella.
Di deui warsih putri sumberella.
Patih: “ anu dipihormat raja karajaan Garut ngoréjat Garut berprestasi , raja anu urang cinta sarta urang banggakan anu henteu séjén sarta henteu lain manéhna nyaéta Raja Abrohah sarta anu dipihormat Ratu karajaan urang anu geulis kawanti-wanti manéhna nyaéta ratu nyai roro wetan. dina pesta deui warsih putri sumberella ieu, marilah urang babarengan mendoakan sang putri
Henteu lila sanggeus éta , datanglah Awéwé jahat anu jahat nan telenges hayang membalaskan dendamnya ka ratu.
Awéwé jahat: HAHAHA kabagjaan maranéh cukup nepi ka disinin waé!
Ratu: naha kau datang kadieu deui Awéwé jahat sialan!
Awéwé jahat: saban anu indit pasti baris balik , kuring baris membalaskan dendamku ka manéh cewek centil!
Ratu: Lancang sakali ngomong anjeun Awéwé jahat! ( menampar Awéwé jahat )
Raja: geus, geus pamajikan kuring. manéhna saukur wanoja murahan anu henteu tau sopan santun.
Awéwé jahat: wani wanina kau menamparku cewek centil. ayeuna pék tarima pembalasanku HAHAHA. ieu pisan jurus panganyarna kuring HAHAHA ( nyulik putri )
Putri: Tulung!!! tulung kuring ,, ayah ,, ibu:o
Raja: anaking!
Ratu: Tidaaaakkkk!!! ( kapidara )

Samentara éta, Awéwé jahat anu nyulik Putri Sumberella ngabawa sarta menjebloskan sang putri ka dina panjara iblis, di mana euweuh anu bisa kaluar ti ditu, kajaba jeung sarat...
Awéwé jahat: asup kau kadina panjara ieu!
Putri: henteu Awéwé jahat! tulung kuring,, tulung..!
Patih: manéhna moal bisa kaluar ti dieu nyonya!
Awéwé jahat: baruk tangtu waé, manéhna tidakbisa kajaba manéhna manggihan konci panjara ieu HAHAHAHA!
Patih: konci nyonya? Lainna panjara ieu dikutuk ku kituna euweuh anu bisa kaluar lamun geus asup?
Awéwé jahat: oo tidakbisa, aya buku kuna di perpustakaan anu eusina konci kumaha muka panjara ieu
Patih: oooh begituu
Awéwé jahat: Ooo tentusajaaa
Nnk & ankbuah: HAHAHAHA!

Samentara éta di karaton karajaan.
Ratu: di mana anak urang kakanda?
Raja: Awéwé jahat éta ngabawa indit , sarta meureun baris ngasupkeunana kadina panjara iblis!
Ratu: naon?? panjara iblis?! Panjara macem mana éta kakanda?
Raja: iya, panjara éta pohara mengerikan, anak urang moal bisa kaluar ti panjara iblis éta , kajaba hiji jalma bisa manggihan koncina.

Samentara éta panjara iblis.
Putri: ayah, ibu tulung kuring , kuring sieun...:’(
patih: berisik! gawé anjeun ngan ceurik sarta ceurik sapanjang poé! dasar anak ogo!
Ksatria 1: (mawa kai ti tukang sarta saterusna nakol patih)
Patih: aaa (kapidara)
Ksatria 2: putri , kau henteu nanaon?
Putri: henteu nanaon kumaha? kau henteu tempo kuring keur ceurik kawas ieu?
Ksatria 1: tuluy? kumaha carana ambéh kuring bisa ngaluarkeun anjeun ti dieu?
Ksatria 3: aaah maranéh ieu paké basa bari sagala, sudahlah kajeun kuring anu atasi ieu, girl’s own this!
Ksatria 3: putri, naha kau tau cara ambéh kami bisa ngaluarkeun anjeun sarta mawa anjeun balik deui?
Putri: sabenerna kieu, kuring reureunceupan geus ngadéngé percakapan antara Awéwé jahat sarta anak buahna, jigana kuring mikawanoh anak sora anak buah Awéwé jahat éta, éta PATIH!
Ksatria 3: patih?! Tapi éta mustahil, mangsa da?
Putri: kuring yakin éta patih, sudahlah percaya waé, pergilah ka gudang buku anu aya di handapeun taneuh. carilah buku kuna éta. dijerona aya rusiah pikeun muka panjara iblis ieu.
Ksatria 3: hayu urang indit, kawan! Kuring tau kudu kumaha

Di gudang handap taneuh.
Ksatria 1: di mana enya buku éta?
Ksatria 3: enya téang lah, kumaha da!
.... (néangan buku)
Ksatria 2: ieu manéhna bukuna!. “panjara iblis éta henteu bisa dibuka kajaba kau bisa manggihan konci berlian. “
Ksatria 1: tuluy? di mana lokasi konci éta?
Ksatria 2: tah , ieu manéhna petanya. “kahiji urang kudu naékan gunung guntur , tuluy menyebrangi sagara indonésia , sarta ngasupan leuweung kalimantan. Konci éta aya di hiji gua terlarang. tuluy katakan dina dora gunung , sagara , leuweung kalimantan. naon ieu? dina unggal lokasi éta aya hiji petunjuk.”
Ksatria 3: ish kau ni, bagai dora waé -___-
Ksatria 1: eeh, geus geus, ulah paraséa! Hayu urang indit!
Ksatria 2: éh, urang ka karaton tiheula!
Ksatria 1: pikeun naon?
Ksatria2: pikeun méré weruh raja ambéh henteu perlu gelisah, alatan urang anu baris nyalametkeun sang putri
Ksatria 1 & 3: mangga lamun kitu hayu indit!

Samentara éta, raja keur berbincang –bincang jeung jelema kapercayaanana nyaéta patih di aula karaton, raja henteu weruh lamun sabenerna patih éta téh anak buah si Awéwé jahat.
Raja: kumaha rencana urang ayeuna patih? naon urang kudu turun leungeun nyanghareupan Awéwé jahat éta?
Patih: Hamba henteu weruh paduka raja, tapi kumaha kalayan sang Ratu?
Raja: iya, manéhna gering teuas alatan mikiran putri Sumbrella
Patih: hamba turut berduka paduka raja
Raja: jadi naon anu kudu urang pigawé patih? Haruskah urang indit ka karaton Awéwé jahat éta?

Ujug-ujug.............
Ksatria 1: stop! henteu perlu raja.
Ksatria 3: kami anu baris néangan konci éta , pikeun bisa ngaluarkeun putri ti panjara iblis.
Patih: saha maranéh? berani-beraninya maranéh asup kadieu!
Raja: iya, saha maranéh? naon maranéh yakin baris bisa manggihan konci éta?
Ksatria 2: kami nyaéta 3 ksatria paduka, kami pasini , kami baris geura-giru indit sarta manggihan konci éta.
Patih: mustahil! maranéh lain saha-saha. sumawona kau wanoja ( nunjuk alviera ). mana meureun kau bisa manggihan konci éta!
Ksatria 3: ulah ngamomorékeun kuring ngan alatan kuring wanoja tuan patih! -____-
Ksatria 1: kami yakin, kami bisa. lamun perlu nyawa kami jadi taruhannya.
Raja: enya, lamun kitu mangga, maranéh kudu bisa mulangkeun putri Sumbrella, lamun henteu, maranéh baris dihukum pancung!

Sanggeus éta, para ksatria kaluar ti karaton sarta nuluykeun lalampahan maranéhanana nuju gunung cikuray.
Naékan gunung cikuray.
Ksatria 1: aduh laér kénéh ga yeuh? kuring geus cape yeuh.
Ksatria 2: ulah pegat asa kawan. urang tacan berumah tangga. éh salah
Ksatria 3: aah! hayu urang teruskan! cemen pisan da maranéh! -__-
Samentara éta di karaton Awéwé jahat.
Patih: nyonya , aya 3 anak Ksatria anu hayang manggihan konci éta.
Awéwé jahat: naon? kumaha maranéhanana bisa weruh??! di mana maranéhanana ayeuna?!
Patih: tanyakan waé ka layar ajaib.
Awéwé jahat: layar ajaib tunjukanlah di mana 3 Ksatria éta aya?
...............
Awéwé jahat: manéhna cikénéh nepi ka di gunung cikuray. oke, kuring kudu menghadangnya. monster panon! , keluarlah sarta hadang maranéhanana!
masih gunung cikuray, sang Awéwé jahat ngaluarkeun monsternya, JRENG JRENG JRENG!!
Monster 1: hahaha
Ksatria 1: astagfirullohaladzim. naon éta?
Ksatria 2: jigana éta téh monster
Ksatria 3: tangtu waé éta monster lain badut -__-
Ksatria 1: hayu lawan, hiaaaaat!!!!!!
Pamustunganana monster 1 éléh............
Ksatria 2: éta manéhna...
Ksatria 1: naon?
Ksatria 2: peti konci jigana, hayu buka!
Ksatria 1: naon?! Coba deui?! (bari muka peti)
Ksatria 3: éta lain ale-ale pan?
Ksatria 1: engga ko? ieu bener peti.
Ksatria 3: yah, ga asik pisan da eusina!
Ksatria 2: hayu urang lanjutkan. ka sagara Indonésia
Di karaton awéwé jahat.
Patih: nyonya , aya béja penting.
Awéwé jahat: béja penting naon? kau mengagetkanku waé!
Patih: Monster panon geus éléh. kumaha rencana urang saterusna?
Awéwé jahat: tenang waé kau. kuring boga monster panon 2. ahahaha
Awéwé jahat: layar ajaib. tunjukanlah di mana para kasatria éta aya! monster panon , keluarlah sarta hadang maranéhanana!

Samentara éta Di sagara Indonésia.
Ksatria 1: (bernyanyi) (bubuy bulan)
Ksatria 3: lagu naon éta? kampungan! ieu yeuh lagu anu keren ( nyetél lagu smash , bari berjoged )
.............................
Ksatria 2: stop! urang geus nepi ka.
Monster2: AHHAHAHAHA!
Ksatria 1: astagfirulloh. naon deui éta?
Ksatria 2: kiriman deui ti Awéwé jahat.
Ksatria 3: 1,2,3 lawan...
Monster ka 2 ogé éléh..............
Ksatria 2: éta manéhna! (manggihan petunjuk ka 2)
Ksatria 1: muga lain coba deui. naon? anjeun tacan boga untung
Ksatria 3: kuring yakin ieu pasti ale-ale -____-
Ksatria 2: hayu lanjutkan deui, ulah nyerah!

Di karaton Awéwé jahat.
Awéwé jahat: layar ajaib ,sekarang tunjukanlah di mana 3 Ksatria aya! naon? monster 2 ogé geus éléh! ayeuna kuring anu langsung turun leungeun!
.......................
Di leuweung kalimantan.
Ksatria 2: éta manéhna peti harta karun anu pituin.
Datang Awéwé jahat..
Awéwé jahat: henteu sagampang éta! léngkahan tiheula layon kuring! HAHAHA
Ksatria 1: hayu lawan.... hiattt...
Patih: naon apaan ieu?! Nyonya?! Maranéh naonkeun manéhna?!
Ksatria 3: sudahlah kau, manéhna pantas kieu, sarta kau saterusna!
Patih: oo tiakbisaa
Ksatria 1: hayu lawaan!
Awéwé jahat sarta patih ogé éléh sarta para Ksatria meunangkeun konci éta.
Putri: para Ksatria geuwat datang.
Ksatria (all): Putri!!!
Putri: naon maranéh junun meunangkeun konci éta?
Ksatria 1: enya udah lah , mana meureun urang teu bisa. urang pan para kasatria anu tangguh and gaul getoh!
Putri: lamun kitu gancang buka.
Ksatria 1 muka panjara iblis kalayan konci éta.
Putri: terimakasih maranéh geus nyalametkeun kuring.
Ksatria1: hayu gancang balik putri, jelema kolot anjeun pasti mencemaskanmu!
.........
Di karaton karajaan..
Putri: ayah!
Raja: anaking. kau geus balik!!!
Putri: iya ayah ,, mana ibu??
Raja: sabenerna............
ibumu geus maot dua poé anu tuluy.
Putri: tidaaaakkk!!! ibuuuu!!!
Ksatria 1: sudahlah. ingkeun ibumu tenang di alam ditu.
Putri: kau henteu mengerti, ibuuu!!!!
Raja: sudahlah anaking, isukan urang indit ka tempat peristirahatan pamungkas ibumu
.............................
Sang putri sarta kulawarga karajaan ogé indit ka astana ratu nyai roro wetan,
Putri: bisakah ayah ninggalkeun kuring sorangan waé di dieu, kumohon
Raja: mangga lamun éta daék anjeun, tapi ulah lila teuing
Putri: (nyarita dina batu nisan) ibu, naha ibu ninggalkeun kuring? Ibu ulah mati huuuhuuuuuu
Putri: ibu, sabenerna kuring miboga rasa ka salah sahiji ksatria éta, tapi kuring sieun ibu, ah andai ibu di dieu, ibu pasti mengerti, ibu pasti tau kuring kudu kumaha
Raja: kau geus réngsé anaking?
Putri: iya ayah, ayah...
Kumaha lamun kuring nikah kalayan golongan lain bangsawan?
Raja: kau hayang nikah kalayan saha anaking?
Putri: kuring hayang nikah kalayan ssssduaygasyiu(ngaharéwos ka raja)
Raja: mangga, baris ayah pikirkeun
Sang putri sarta kulawarga karajaan ogé balik ka karaton, sarta saterusna sang raja méré émbaran ka ksatria kasebut
Raja: terimakasih dina maranéh 3 ksatria anu pemberani anu geus nyalametkeun sang putri, luhur éta, kuring baris méré kado dina maranéh
luhur keberanian ksatria 3, kuring bikeun pedang titanium ieu minangka lambang keberanian, pikeun ksatria 2, kuring bikeun buku ieu minangka lambang luhur kanyaho teu kawates anu dipiboga anjeun, sarta pikeun ksatria 1, kau baris kuring nikahkan kalayan putriku
Ksatria1: naon?! Tuan raja henteu bercanda pan?
Raja: tangtu waé henteu, kau henteu daék?
Ksatria 1: lain kitu, baginda, malahan hamba baris melamar putri, tapi kuring sieun henteu ditarima ku baginda minangka besan, sarta sang putri mustahil mitresna hamba.
Putri: henteu kitu, kuring mitresna anjeun ksatria
Ksatria 1: putri,apakah éta bener? Maukah kau nikah kalayan kuring? (ngasongkeun lélépén)
Putri: tangtu waé kuring daék
Sang putri ogé narima lamaran sang Ksatria 1, sarta sawatara poé saterusna maranéhanana nikah sarta pamustunganana hirup bagja salawasna.

ratu

naskah drama ibuku bukan ibuku

Naskah Drama: “Ibu Lain Ibumu”

4. SINOPSIS

Bu Surti nyaéta saurang wanoja anu kesehariaanya digawé minangka buruh kumbah pakéan di kampungna. Manéhna ancik babarengan saurang anak awéwé anu ngaranna Sari. Duanana hirup bagja cacak dina kesederhanaan tanpa kemewahan harta. Bu Surti pohara mitresna Sari, anak anu diasuhnya kalayan pinuh kaasih nyaah sanajan sabenerna Sari lain anak kandungnya melainkan ngan dipungut Bu Surti ti urut majikannya. Salila ieu Bu Surti merahasiakan jati diri Sari anu sabenerna boh ka Sari sorangan boh para tatangga di sakurilingna. Tapi hal ieu pisan anu ngabalukarkeun Bu Surti cemas sarta sieun lamun hiji poé Sari indit ninggalkeunana kitu weruh yén manéhna lain ibu kandungnya.

Dina hiji poé Bu Surti ngarasa cemas alatan Sari tacan balik ti sakolana. Jeung rarasaan cemas kasebut Bu Surti ngaharepkeun sarta berdoa ambéh henteu lumangsung nanaon jeung Sari. Teu lam saterusna Sari ogé datang babarengan babaturanana. Sari ngécéskeun ka Bu Surti yén maranéhanana telat balik alatan cikénéh réngsé nuturkeun Try Out di sakola. Ngadéngé hal éta Bu Surti ngarasa bungangang sarta saterusna mempersilahkan réncang-réncang Sari pikeun diuk beristirahat. Maranéhanana ogé berbincang-bincang ngeunaan sakola sarta mangsa hareup maranéhanana. Tapi dina perbincangan éta Busurti ngarasa terusik batinnya alatan sawatara patarosan ti réncang-réncang Sari anu kawas lamun sanggup pikeun ngungkab jati diri Sari anu sabenerna, yén manéhna lain anak kandunnya.

Pamustunganana Bu Surti megatkeun pikeun indit nganteurkeun cucian ka imah Bu Tejo pikeun nyingkahan pertnyaan-pertanyaan ti réncang-réncang Sari. Saterusna Bu Surti indit saurang diri saraya berpamitan ka sari sarta réncang-réncang sanajan Sari berkeinginan pikeun nganteurkeun indungna kasebut. Tapi alatan cemas pamustunganana Sari sarta babaturanana nuturkeun Bu Surti ka imah Bu Tejo sacara reureunceupan.

Di imah Bu Tejo, tanpa disangka Bu Surti papanggih jeung Bu Alus, ibu kandung Sari, anu waktu éta natamu di imah Bu Tejo.

Duanana ogé pada-pada terkejut. Pamustunganana duanana ogé silih nyarita sajongjonan sanggeus Bu Tejo asup kadina imahna. Bu Alus ngadesek Bu Surti ambéh mulangkeun putri kandung anu selam ieu dianggapna geus di culik ku urut pembantunya éta. Tapi Bu Surti henteu daék mulangkeun sari dinana alatan geus kagok nyaah sarta geus nganggap Sari kawas anakna sorangan.

Kabéh anu diomongkeun ku Bu Alus sarta Bu Surti sacara henteu ngahaja didéngé ku Sari anu saméméhna geus nuturkeun babarengan babaturanana. Saterusna Sari ménta guaran ka Bu Surti luhur rusiah anu salila ieu ditundana sarta Bu Surti ménta Sari pikeun balik ka ibu kandungnya nyaéta Bu Alus. Tapi Sari nampikna sarta tetep hayang hirup babarengan Bu surti anu pohara disayanginya. Bu Alus ogé menyesali gawénana.

5. NASKAH

Ibu Lain Ibumu

Babak I

Poé éta kawas dawam Bu Surti kasampak nyapu di tepas imahna. Geus ampir 5 (lima) warsih ieu bu Surti jadi buruh kumbah di imah bu Tejo, tatangga anu jaraknya kira-kira tilu imah ti imah bu Surti. Bu Surti ujug-ujug cemas sarta salempang ngeunaan ayana Sari, anak anu diasuhnya saprak leutik, anu tacan balik ti sakola.

Bu Surti: “Nepi ka ayeuna Sari bet tacan balik ogé enya…? (bu Surti kasampak kitu cemas)…Biasanya jam sakieu (bari nempo ka arah jam dinding anu terpasang di dinding imahna anu amat basajan) Sari geus balik.

Aya naon enya…? (bu Surti beranjak ti tempat diukna sarta nempo ka luar jandela) Padahal cuaca poé ieu cerah, henteu hujan.

Enya Alloh lindungilah Sari anaking, jauhkanlah manéhna ti hal-hal anu bisa ngabahayakeun manéhna, Kuring henteu daék kaleungitan manéhna…karena manéhna pohara hartosna pikeun kuring. Kuring amat menyayangi manéhna. Sanajan…meskipun manéhna lain anaking kandungku sorangan…(bu Surti hanjelu sakali)

Sari…dimana kau Nak…? Sari…Pulanglah Nak…!Ibu pohara pikahariwangeun anjeun…”

Kadéngé sora jelema ngedalkeun salam ti luar imah. Serentak bu Surti pohara atoh, manéhna yakin éta sora Sari, anakna. Bu Surti geura-giru membenahi dandanannya sarta beranjak ka luar.

Sari sarta babaturanana: “Assalamualaikum…”

Sari ngajak babaturanana asup.

Bu Surti: ”Waalaikumsalam…”

…aduh Sari, ti mana waé kau Nak…? Ibu pohara pikahariwangeun anjeun…

Sari: “ Ibu henteu perlu salempang..Sari alus-alus waé bet. Tadi di sakola aya palaksanaan try out, Bu, jadi balikna rada telat. Baruk enya…, perkenalkan Bu, ieu réncang-réncang Sari. Réncang-réncang, ieu ibuku…!

Wulan: ”Beurang Tante, ngaran kuring Wulan, W-u-l-a-n…”

Bu Surti: “O…ini to anu ngaranna Wulan, anu mindeng diceritakan sarua Sari éta! Lamun anu ieu saha?” (nunjuk ka arah Heni)

Heni: “ Kuring Heni, Tante!”

Sari: “Lamun anu ieu jago karate lo, Bu. Éh…ada hiji deui réncang Sari”

Dewi: “Dewi, Tante…”

Bu Surti: “Sari, hayu ajak teman-temanmu asup. Pasti dina capek kabéh. Sari, ulah poho ambilkan inuman pikeun maranéhanana. Baruk enya…di dina lomari aya saeutik kadaharan leutik, dicokot enya…!”

Sari: “Alus Bu…”

Sari asup ka dina pikeun nyokot kadaharan sarta inuman pikeun babaturanana. Samentara éta, bu Surti berbincang-bincang jeung Dewi, Heni sarta Wulan.

Bu Surti: “Kumaha try outnya tadi…? Maranéh bisa némbalan kabéhanana khan…?

Wulan: “…aduh Tante, solnya hésé sakali…Saya nepi ka keringetan ngerjakannya…”

Bu Surti: “Lamun manéh Dewi, kumaha?”

Dewi: “Enya…gitu dech Tante. Aya anu bisa sarta aya anu henteu…”

Heni: “Lamun Kuring, bisa Tante ngerjakannya. Soalna gampang bet Tante. (jeung gaya songongna) Maranéhanana waé anu anu henteu bisa!”

Wulan: “Bisa apaan…? Bisa nyontek maksud Lu…?

Wulan sarta Heni seuri…

Dewi: “Iya nyontek…sama si Sari. Sari pan pinter Tante…”

Bu Surti: “Sudahlah, maranéh ulah silih menyalahkan. Anu penting maranéh kudu getol diajar ambéh dina waktu UNAS engké, maranéh bisa mengerrjakan kabéhanana. Ulah poho maranéh ogé kudu berdoa sarta ménta restu dina kolot maranéh!”

Sari datang mawa kadaharan sarta inuman. Manéhna geura-giru ngagabung kalayan ibu sarta babaturanana.

Sari: “Dina ngobrolin naon nich…? Bet jigana uplek pisan. ,eh ieu inumanana, maranéh pasti geus haus.!”

Heni: “Wah…asyik nich aya cau goréng. Nyieun sorangan enya Sari …?” (bari melahap cau goréngna)

Sari: “Iya…pisang goréng ieu Ibuku lho anu jieun…Enak khan…?”

Wulan& Dewi: (bari dahar, spontan maranéhanana némbalan) “ Iya Sari, ngeunah pisan…!”

Bu Surti: “Lamun kitu, henteu perlu sungkan-sungkan. Anggap waé imah sorangan enya…Nah ayeuna ibu ancik tiheula enya…Masih aya pagawéan di tukang. Maranéh teruskan waé ngobrolnya. Hayu, sumangga diinum!”

Bu Surti ninggalkeun Sari sarta babaturanana saterusna neruskeun pakasabanana.

Sari: “Éh réncang-réncang, kirra-kira urang bisa henteu enya…ngerjain soal UAN engké…tyr outnya waé hésé ménta ampun…”

Dewi: “Ulah merendah kitu atuh Sari, manéh pan pinter. Tadi waé si Heni nyontek ama manéh. Bener teu Lan…?”

Wulan: “Iya, éta bener tuh Sari…”

Heni: “Saha anu nyontek? Jelema gue ngan nyocokin jawaban doank…!”

Wulan&Dewi: “Éta mah sarua waé Hen…”

Sari: “Sudahlah…Kalian ieu jiga ucing sarta beurit waé…”

Wulan: “Ngomong-ngomong maranéh seneng teu sich nempo émbaran tadi?”

Heni: “Émbaran anu mana? Émbaran PMDK…? Enya…jelas lah. Kalayan ditarima PMDK kuring pan teu perlu milu SPMB deui….”

Dewi: “Kuring ogé seneng lho réncang-réncang. Kumaha jeung manéh Sari? Bet ti tadi manéh diem waé…?”

Sari: (katempo bingung) “…aku…aku…”

Bu Surti datang bari mawa karinjang pakéan. Tuluy manéhna menghampiri Sari sarta babaturanana anu keur uplek mengobrol.

Bu Surti: “Ibu denger ti tadi jigana maranéh uplek pisan ngobrolnya. Memangnya naon anu keur maranéh bicarakan…?”

Sari: “Ieu lho Bu, temen-temen dina ngomongin soal try out tadi sarta ogé ngeunaan PMDK…”

Bu Surti: “PMDK…apa éta Sari. Ibu henteu ngerti…?”

Sari: “PMDK mangrupa salah sahiji cara pikeun asup Paguron Luhur Nagari tanpa tes, melainkan ngagunakeun peunteun raport waé Bu…!”

Bu Surti: “Baruk…begitu enya! Jadi, maranéh ieu dina daék kuliah kabéh enya…?”

Wulan, Heni&Dewi rampak némbalan:”…Iya Tante…”

Bu Surti: “Manéh daék nerusin kamana Lan?”

Wulan: “Kuring daék nerusin ka London Tante. Kecap Papa diditu fasilitasna leuwih pepek sarta berkualitas kitu dech Tante…”

Heni: “Manéh daék kuliah ka London…? (bari kéom sinis) Emangnya manéh bisa basa Inggris…?”

Wulan: “Enya tangtu bisa atuh Hen. Ieu kuring kaasih conto ‘I love You…”

Heni: “Lamun éta mah anak leutik ogé bisa Lan, Baruk enya… lamun kuring kuliah di UI lho Tante,ambil jurusan Ékonomi Bisnis. Heni pan asih taneuh cai…”

Wulan: “Éh…siapa ogé anu nanya…?”

Heni: “Kuring pan ngan méré informasi. Iya pan Tante…?”

Bu Surti: “Iya. Lamun manéh Dewi? Manéh daék kuliah di mana? Ibu pehatiin manéh bet ti tadi diem waé…?”

Dewi: “Kuring kuliah di UNESA Tante, cokot jurusan PGSD sarua jiga Sari. Kamari pan, daptarna bareng sarua Sari Tante. Sarta urang ditarima lho…!”

Bu Surti: “Bet manéh henteu carita! Jadi, manéh ogé daék kuliah Sari…?”

Sari: “Iya Bu. Sari pan geus ditarima PMDK. Tapi…kalau ibu mengijinkan…”

Bu Surti: (bari menghela nafas) “Lainna Ibu henteu mengijinkan, tapi…kita meunangkeun waragad ti mana? Manéh pan weruh sorangan Sari, pangasilan Ibu minangka buruh kumbah waé teu mahi pikeun minuhan kaperluan urang sapopoé. Sedengkeun anu Ibu weruh waragad kuliah éta mahal pisan. Deui ogé…Ibu henteu daék berpisah laér ti Sari…”

Sari: “Enya sudahlah Bu…Sari henteu maksa bet Bu pikeun kuliah. Sanajan henteu bisa kuliah, Sari pan bisa digawé pikeun nambahan pangasilan sarta ogé masih bisa marengan Ibu. Bener pan Bu…”

Bu Surti: (jeung beungeut nguluwut) “Bener…”

Wulan: “Emang, Bapa manéh kamana Sari?”

Ngadéngé omongan Wulan, Bu Surti langsung kasampak gugup.

Sari: “Ibu…ibu henteu apa-apakan…? Hampura temen-temen, meureun Ibu rada saeutik reuwas. Sabenerna bapa kuring geus lila maot. Kuring sorangan henteu weruh beungeut aslina. Salila ieu kuring mikawanoh manéhna ngan ngaliwatan selembar poto…”

Wulan: “Maafkan kuring Sari. Kuring bener-bener henteu weruh…”

Dewi: “Manéh sich Lan, ngomongna asal kaluar waé. Terus…gimana masalah kuliah manéh Sari?”

Sari: “Sudahlah réncang-réncang,jangan omongin soal kuliah deui entar Ibuku émboh stress sarta panyakitna kanceuh deui. Sari ikhlas bet. Meureun Pangéran tacan méré kasempetan, susuganan warsih hareup aya kasempetan pikeun kuliah, bener pan temen-temen…?”

Dewi, Heni& Wulan: “Iya bener Sari!”

Heni: “Ngomong-ngomong, beungeut anjeun kalayan ibumu bet teu sarua enya Sari? Kuring rasa leuwih geulis ibumu dech batan manéh. Bener teu temen-temen…?”

Wulan: “Iya loh Sar, leuwih geulis ibumu…”

Sari: “Maranéh ieu aya-aya waé dech. Meskipu beungeut kuring henteu sarua, tapi golongan getih kuring sarua kalayan ibu. Sarta ieu hartosna, kuring anak kandung pituin ibuku. Enya pan Bu…?”

Bu Surti kasampak gugup sarta kebingungan nanggepan patarosan Sari sarta jeung rarasaan kacau, antara sieun sarta hanjelu pamustunganana manéhna némbalan…

Bu Surti: “I…I…iya Sari,…kamu memang anaking…”

Dewi: “Manéh boga sabaraha baraya Sari?”

Sari: “Kuring henteu boga baraya. Disisni kuring ngan ancik duaan sarua ibu”

Heni: “Ngeunah atuh Sar. Lamun boga hiji hal teu perlu dibagi-bagi. Henteu jiga kuring anu barayana loba”

Sari: “Sakuduna manéh bersyukur boga baraya. Pan aya anu mantuan sarta menghibur manéh”

Samentara Sari sarta babaturanana mengobrol, bu Surti nempo ka arah jam. Tuluy manéhna bergegas pikeun nganteurkeun cucian ka imah bu Tejo. Manéhna henteu hayang kalibet dina perrbincangan anu mengarah dina masalah pribadina. Bu Surti sieun kabéh mangsa tuluyna kaungkab.

Bu Surti: (jeung beungeut cemas sarta gelisah) “Geus jam 3 (tilu), Ibu daék nganteurkeun cucian tiheula enya ka imah bu Tejo”

Sari: “Teu perlu Bu, kajeun Sari waé anu nganterin cuciannya. Ibu pan keur gering…”

Wulan: “Tante, kami antar waé enya…pake mobil kuring Tante…”

Heni: “Mobil apaan?… lah wong tadi urang kadieu naék angkot ogé…”

Bu Surti: “Geus, henteu nanaon bet! Ibu nganterin sorangan waé enya…Kalian terusin waé ngobrolnya”

Sari: “Bener Ibu henteu nanaon…?”

Bu Surti: “Bener Sari. Ibu indit tiheula enya…Assalamualaikum”

Bu Surti indit ka imah bu Tejo kalayan mawa cucian.

Sari: “Waalaikumsalam. Éh réncang-réncang, bet rarasaan kuring teu ngeunah enya? Saméméh Ibu indit bet jigana aya anu ahéng! Kuring jadi salempang sarua ibu. Kuring sieun lumangsung nanaon sarua ibu!”

Dewi: “Kumaha lamun urang ikutin waé Sari…?”

Heni: “Tapi manéh weruh pan ibumu indit ka imah saha…?”

Sari: “Bu Tejo Hen”

Heni: “Iya…iya…bu Tejo”

Sari: “Iya kuring weruh. Lamun kitu, ayeuna urang susul ibu. Kumaha réncang-réncang?”

Dewi, Heni& Wulan: ”ok dech!”

Sari sarta babaturanana indit ka imah bu Tejo pikeun nyusul bu Surti.

Babak II

Bu Tejo sarta bu Alus anjog di imah bu Tejo kira-kira pukul 03.00 WIB. Maranéhanana méakkeun wayah sapoé jeput berbelanja di mal.

Bu Alus: “…aduh Jeng, kongkorong anu tadi éta alus pisan enya jeng…”

Bu Tejo: “Baruk maksud jeng anu liontinnya ngawangun haté éta enya Jeng

Bu Alus: “iya…iya anu éta jeng.éh….tau henteu, minggu kamari wayah salaki kuring ka Swiss, manéhna membelikan sapakakas perhiasan lho jeng, pepek lho aya kurabu, kongkorong, pinggel, sarta lélépén ogé lho”.

Bu Tejo: “ ah… minggu hareup salaki kuring ogé daék ka Perancis lho jeng, sakalian daék belikan kuring perhiasan ogé”.

Bu Alus: “ ka Perancis!! Aduh kuring jadi inget wayah kuring masih cicing di ditu”.

Bu Tejo: “ baruk…..jeng Alus kungsi cicing di Perancis to…., sabaraha lila jeng?

Bu Alus:” enya…..lumayanlah kira-kira 10 taunan, pan tiheula diditu kuring kungsi jadi modél lho, mangsa jeng teu tau sich, kuring pan tiheula sok témbong di majalah”.

Bu Tejo: “ tapi lain majalah play boy pan jeng?”.

Bu Alus: “ enya lain lah”.

Bu Tejo: “ aduh tétéla jeng Alus ieu wanoja kareir anu suksés enya…saya déngé kamari buka salon deui enya jeng?”

Bu Alus: “enya….maklum lah pan bisnis kuring deui ngembang. ulah poho nyimpang lho jeng engké aya diskon husus jieun jeng”.

Bu Tejo: “ bener lho jeng”.

Bu Alus: “ baruk…pasti”

( Ujug-ujug Bu Alus melong ka hiji poto di sudut rohang sémah)

Bu Alus: “ éh….jeng, éta poto saha bet jiga sarua jeng Tejo, adina enya jeng?”

Bu Tejo: “ naha, geulis enya…..? éta anak kuring ngaranna Éndah, ayeuna manéhna deui kursus modelling di Perancis.

Bu Alus: “ baruk……anaknya enya…..,umurnya sabaraha jeng?”

Bu Tejo: “ 18 warsih”

Bu Alus: “ ( kainget hiji hal ) “ hah 18 warsih……!!berarti saumur jeung manéhna (bari nginget hiji hal).

Bu Tejo: “ manéhna saha jeng?”

Bu Alus: “ ah…bukan saha-saha bet”.

( ujug-ujug mecenghul Bi Tum kalayan mawa kadaharan sarta inuman)

Bu Tejo: “ aduh lila pisan sich “.

Bi Tum: “ hampura nyonya tadi gulana béak, jadi kuring kudu beuli ka warung, terus pas nyampek di warung ngantayna panja……..ng pisan, tacan deui nunggu kembaliannya pan………

Bu Tejo: “ ( motong omongan bi Tum) enggeus-enggeus manéh ieu ékol waé, geus ditu indit!”

“Hampura lho jeng kelamaan nunggu, hayu jeng diinum tiheula”.

Bu Alus: “ baruk enya” (nyokot cangkir sarta rék nginumna)

Bu Tejo: “ éh ngomong-ngomong kumaha béja anak jeng ayeuna?”

( Bu Alus henteu jadi nginumna sarta rada saeutik gugup)

Bu Alus: “ naon jeng, anak kuring?anak kuring maksud jeng?”

Bu Tejo: “enya iyalah, emang anak saha?”

Bu Alus: “ anak kuring….anak kuring…..”.

(kadéngé sora sémah ngedalkeun salam)

Bu Surti: “Assalamu’alaikum, Assalamu’alaikum”.

Bu Alus: “ jeng aya sémah tuh, menggangu waé enya jeng”.

Bu Tejo: “ sakeudeung enya jeng kuring tempo tiheula”( Bu Tejo menghampiri sémahna)

“baruk…..bu Surti tho, mangga asup bu….”

Bu Surti: “ iya Bu, ieu Bu kuring daék nganterin cucian “.

( Dina waktu Bu Surti rék mikeun cucian ka Bu Tejo, sacara henteu ngahaja Bu Surti nempo ka arah Bu Alus sarta manéhna pohara terkejut sakali nepi ka karinjang cucian anu dibawana murag tanpa manéhna sadari)

Bu Tejo: “lho…..lho….lho…..! bet jadi bacacar kabéh, kumaha da Bu Surti, dieu bu kajeun kuring bantu.”(bari memungut pakéan anu terjatuh)

( Bu Alus ogé ngalieuk dina sémah Bu Tejo sarta manéhna ogé terkejut, nepi ka inuman anu manéhna inum tersembur ti sungutna. Kalayan gugup manéhna ngarapikeun balik penampilannya)

Bu Tejo: “ enya geus Bu Surti diuk waé tiheula, kuring daék menaruh cucian ieu ka dina”

( ngalieuk ka arah Bu Alus) “aduh jeng, bet jadi bacacar kieu,tuh tempo baju jeng Alus baseuh kabéh. Jeng Alus da kurang ati-ati. Tapi teu apa-apalah kajeun engké Bi Tum waé anu beresin. kuring ancik ka dina tiheula enya jeng”.

Bu Alus: “ i……..i……..iya mangga”.

( Bu Tejo ogé asup kalayan mawa cuciannya sarta tinggallah Bu Alus sarta Bu Surti. Teu lila saterusna Bu Alus beranjak ti tempat diukna tuluy menghampiri Bu Surti)

Bu Alus: “éh manéh……..dasar wanoja sialan …..! kamana waé kau salila ieu?

( Bu Surti ngan terdiam) “ naha kau cicing, naon kau sieun dina kuring…?”

Bu Surti: “B………b……..b…….bagaimana béja nyonya?”

Bu Alus: “naha, naon kau ngaharepkeun kuring geus mati? teu sagampang éta,dimana kau sembunyikan anaking?”

Bu Surti: “ naon…..apa…..maksud nyonya?”

Bu Alus: “naon maksud kuring? ah….sudahlan ulah berlagak bego. Lainna kau tau sorangan naon anu kau pigawé welasan warsih anu tuluy….”

Kau teleh ngadudutna ti kuring….kau geus ngajabél anaking, gancang katakan Surti di mana anaking ayeuna! Kembalikan manéhna dina kuring, kuring nyaéta ibu kandungnya!!!”( bari mengguncang-nggincang awak Bu Surti)

Bu Surti: “ henteu……tidak……nyonya! kuring henteu ngajabél manéhna, kuring henteu kungsi ngajabél manéhna ti nyonya. Tapi kuring ngan hayang mengasuhnya.

Bu Alus: “ enya….kau asuh manéhna tanpa sakanyaho kuring sarta éta sarua hartina kalayan kau ngajabélna ti kuring, kau geus nyulikna……….ya…..kau geus nyulik anaking….kembalikan manéhna Surti…..kembalikan anaking….!!!”.

Bu Surti: “ henteu nyonya……tidak…..saya henteu bisa…..’.

Bu Alus: “ Naon maksud anjeun kalayan henteu bisa, sadar surti manéh henteu ngabogaan hak luhur manéhna, tapi kuring……..aku anu ngabogaan hak luhur manéhna, kuring ibu kandungnya surti!!!”.

(Bu Tejo mecenghul ti dina imahna)

Bu Tejo: “E…e…e…ada naon ieu bet ramé-ramé to…? Jeng Alus, bu Surti aya naon toh…?”

Bu Alus: (bari ceurik) “…perempuan ieu Jeng, awéwé ieu…dia…dia anu geus nyulik anak kuring…”

Bu Tejo: “…menculik…?” Bu Tejo jadi beuki bingung.

Bu Surti: (langsung nangtung) “Henteu…tidak…itu henteu bener Bu…”

Bu Alus: “Percaya sarua kuring Jeng! Awéwé ieu memang henteu weruh diri!”

Bu Surti: “Kuring henteu boga salah Bu, henteu…”

Bu Tejo: “Geus…sudah cukup, Jeng Alus, bu Surti cukup ieu imah

kuring, Jeng Alus sarta bu Surti ndak ngabogaan hak paraséa di dieu”

Bu Alus: “…tapi manéhna…dia geus ngajabél anak kuring Jeng…”

Bu Tejo: “geus…sekarang tenang tiheula. Carita sarua kuring aya naon ieu sabenerna”

Bu Alus: (bari ceurik) “…anak kuring Jeng, manéhna geus misahkeun kuring jeung anak kuring…”

Bu Tejo: “Anak Jeng?”

Bu Alus: “Iya Jeng anak kuring…Anak anu geus kuring geus lahirkan 18 warsih anu tuluy…Dan manéhna…dia geus ngajabélna ti kuring Jeng…”

Sbu Surti: “Henteu…tidak…Demi Pangéran kuring henteu ngajabél Sari ti Nyonya. Kuring ngan hayang merawatnya…”

Bu Alus: “…merawat…selalu waé manéh ngomong lamun manéh merawatnya Manéh henteu weruh Surti, kumaha penderitaanku tanpa ayana saurang anak disisiku…”

Bu Surti: “…penderitaan…? Naon harti saurang anak pikeun nyonya? Nyonya ngan mementingkan kakayaan, karier sarta popularitas waé tanpa memperdulikan anak Nyonya…”

Bu Alus: “…sudahlah. Manéh weruh naon Surti? Memangnya manéh weruh naon ngeunaan hirup anu kuring jalanan? Kuring banting tulang beurang peuting néangan napakah, sarta manéh weruh kabéh ieu pikeun saha? Pikeun anaking Surti, kabéh ieu pikeun Sari…”

Bu Surti: “…tapi…Sari henteu kungsi meunang kaasih nyaah. Naha Nyonya weruh éta? Sabot Sari ceurik beurang sarta peuting merlukeun ASI. Tahukah Nyonya naon anu Nyonya pigawé? Nyonya kaluar sarta riweuh néangan popularitas. Sarta kuring henteu tega nempo Sari terus-terusan ceurik kawas éta. Sarta…saya…saya hayang merawatnya…”

Bu Alus: “ cukup Surti. Cukup! Kau lain ibu kandungnya… kuring….. ibu kandungnya. Kuring anu geus ngandung manéhna salila 9 bulan. Kuring ogé nandonkeun nyawa kuring ambéh manéhna bisa lahir ka dunya ieu. Kau henteu ngabogaan hak luhur manéhna. Salila naon waé kau merawatnya manéh tetep lain ibu kandungnya. Kuring anu ngabogaan hak ngabogaan manéhna. Jadi kembalikan manéhna dina kuring, kembalikan…“

Samentara éta, diluar imah bu Tejo kasampak sari sarta babaturanana anu keur ngaregepkeun pembicaraan Bu alus sarta Bu surti. Sari henteu tahan ngadéngé kabéh ieu sarta manéhna hayang geura-giru asup ka imah bu Tejo tapi dihalangan ku babaturanana.

Bu Alus:” alus Nyah…… kuring baris minuhan paménta Nyonya. Kuring weruh kuring lain ibu kandungnya sarta ngan nyonya anu ngabogaan hak ngabogaan Sari. Tapi biarlah Sari anu milih diantara urang saha ibu anu pangalusna pikeunana…”

Ujug-ujug Sari asup sanggeus usaha dicegah ku babaturanana. Babarengan kalayan ieu, Dewi, réncang Wulan kapidara alatan shock sarta sieun.

Sari:”Assalamu’laikum (kalayan leuleus menghampiri Bu Surti), Bu….Sari geus ngadéngé kabéh anu ibu bicarakan ,kenapa ibu merahasiakan ieu ti Sari Bu…..?”

Bu Surti:”…maafkan Ibu nak, Ibu henteu boga niat membohongimu salila ieu, tapi ibu henteu daék kaleungitan anjeun. Manéhna ibu kandungmu, ikutlah babarenganana Sari “

Bu Alus:”Sari…..aku nyaéta ibumu, lain wanoja éta. Kemarilah Sari manéhna henteu saalus anu kau kira.

(nyarita ka Bu Surti) “ dasar wanoja henteu weruh diri, henteu weruh hatur nuhun

Sari:( nyarita ka Bu Surti sarta henteu menghiraukan Bu Alus) ”tapi,…..ibu Sari saukur ibu saurang. Sari nyaah sarua ibu, éstuning-éstuning menyayangi ibu. Naon ibu henteu menyayangi Sari deui….?”

Bu Surti “henteu nak, ulah ngomong kawas éta…ibu sok menyayangimu, ti leutik ibu mengasuhmu sarta sok menyayangimu kawas anak ibu sorangan. Tapi kumaha ogé ogé manéhna nyaéta ibu kandungmu anu ngabogaan hak luhur diri anjeun” ( saterusna Bu Surti nangtung).

Bu Alus:” hai….Surti sialan, ulah kau kotori pikiran anaking. Kau memang bener-bener wanoja jahat, henteu weruh diri…..dasar wanoja gabug, bisa anjeun ngan ngajabél anak jelema…!!!”

Bu Sari:” maafkan ibu nak….ibu geus henteu tahan ngadéngé kabéh ieu. Ibu henteu sakuduna diantara maranéh…..ibu ngan jadi beungbeurat sarta penghalang. Sari…., kau nyaéta anak anu alus. Kembalilah dinana, ibu pohara bagja engkau geus jadi bagian hirup kuring. Sanajan tanpa anjeun, ibu baris mecakan jalanan hirup ieu. kembalilah nak….!ibu ménta dina anjeun. ( saterusna Bu surti indit ninggalkeun Sari sarta bu Alus)

Sari: “ ibu…..Sari henteu daék bu……., kuring hayang babarengan ibu….” ( bari ceurik)

Bu Alus:” kembalilah dina ibu nak…! kuring nyaéta ibu kandungmu”

Sari: “………(terdiam)

Bu Alus: “ Sari kau teu perlu menangisi wanoja éta, Surti saukur wanoja miskn anu geus ngajabél anjeun ti kuring. Kemarilah Sari…..ibu pohara sono sarta pohara nyaah dina anjeun”.

Sari: “ kau…..benarkah kau menyayangiku??? Henteu….tidak kuring henteu daék balik dina anjeun. Pikeun kuring ibuku nyaéta Bu surti”.

Bu Alus: “ tapi kuring geus ngababarkeun manéh nak, lain buruh kumbah éta”.

Sari: “ alus, lamun kau memang ibu kandungku naon anu kau bikeun dina kuring salila ieu? Lainna manéh ngan riweuh ka Perancis néangan harta waé”.

Bu Alus: “ ulah ngomong kawas éta dina ibu nak, manéh henteu weruh

kumaha penderitaanku salila ieu. Ibu membanting tulang beurang sarta peuting ambéh manéh bisa di tempo ku masarakat, ambéh manéh henteu dicemooh sakumaha manéh anak saurang buruh kumbah….”

Sari:” Kuring memang henteu weruh penderitaanmu salila ieu, anu kuring weruh sarta kuring rasakeun ibu Surti nyaéta ibu kandungku, manéhna anu salila ieu merawatku, membesarkanku sarta geus méré kaasih hanjakalna ka kuring”.

Bu Alus: “ sari, akulah ibu kandungmu….lain wanoja éta, manéhna saukur saurang pembantu anu geus nyulik manéh “.

Sari: “ omong kosong sakabéh éta, kuring bagja hirup degan ibu surti”.

Bu Alus:” bagja manéh ngomong, kumaha meureun manéh bisa bagja hidupmiskin babarengan wanoja éta, naon anu manéhna boga? Manéhna ngan saurang buruh kumbah tuluy kumaha kalayan kaperluan anjeun sapopoé, kumaha atikan anjeun. Naon manéh henteu hayang diajar di luar Nagari kawas anak Bu Tejo. Sarta éta henteu bisa dibikeun ku wanoja éta”.

Sari: “ materi terus anu manéh katakan!…..muak…..muak kuring ngadéngéna! Sabenerna ibu macem naon manéh ieu!”

Bu Alus: “baruk anaking, teganya manéh ngomong kawas éta dina ibu kandungmu sorangan”.

Sari: “ asal manéh weruh, pikeun kuring harta lain segala-galanya sarta kaasih nyaah saurang ibu geus kuring rasakeun ti ibu Surti, manéhna nyaéta kabagjaan kuring salila ieu. Sarta ayeuna ogé kuring megatkeun pikeun milu kalayan bu Surti waé”.

Sari indit ninggalkeun Bu Alus sarta Bu Alus ceurik melong kepergian Sari.

Bu Alus:”…tidak Nak. Ulah pigawé éta dina ibu Sari…………(teriak), baruk Pangéran, naha ieu kabéh lumangsung

dina kuring. Anak anu kuring lahirkan leuwih milih batur tinimbang kuring. Naon… harti kabéh ieu (bari melepas kabéh perhiasannya) kabéh harta, kakawasaan, sarta popularitas anu kuring dapatkan henteu bisa mawa anaking balik ka pangkuanku. Kuring hanjakal….aku éstuning hanjakal ( bari diuk andeprok). Lamun weruh akhirrnya baris kawas ieu kuring moal kungsi menyia-nyiakan anaking, maafkan kuring anaking. Maafkan ibu anu henteu weruh diri ieu. (Bu Tejo menghampiri Bu Alus sarta usaha menenangkannya)

Sari……..Sari………….Sari……….!!!!!!